De eerste bezichtiging van het huis was geplanned op 26 juni 2022. Maar het rendez- vous werd de avond voor de bezichtiging afgezegd door de makelaarster: ze had het pand diezelfde avond aan een ander verkocht, we hoefden niet meer langs te komen. Ondanks m'n 'hardgrondige' uitleg aan haar dat we net 8 uur gereden hadden om er de volgende dag op tijd te zijn kon ze er niets meer aan veranderen: verkocht is verkocht.

We waren zo teleurgesteld dat ik besloot voortaan alleen nog in Duitsland te gaan zoeken naar een huis: deze domper was de laatste in een lange rij tegenvallers van voornamelijk gebreken aan de huizen die we bezochten. Gebreken die verder niet in de advertentie vermeld waren en daar zal ik verder niet over uitwijden maar wel een paar tips: als een huis aangeboden wordt voor een prijs die te mooi lijkt om waar te zijn, kijk dan eerst of het misschien in een overstromingsgebied staat (is heel vaak het geval) of er geen kerncentrale in de directe nabijheid staat (twee keer meegemaakt) of er geen vrachtverkeer op 80 cm voor het raam rijdt (slechts 1 keer) of het gebouwd is op een opslagplaats voor kernafval (1 keer) of de fundering wel goed is (vocht in de muren, verzakkende gevels etc. hebben we 4 keer mogen meemaken).  Om er maar een paar te noemen ...

Maar een maand nadat ons eerste rendez-vous werd afgezegd, vertrokken Hania en ik op 28 juli 2022 toch weer naar dat zelfde pand. De dame van de makelaardij was teruggekomen met de vraag of we nog steeds interesse hadden: de koper die het pand een maand eerder voor onze neus wegkaapte bleek geen krediet te kunnen krijgen bij de bank. In eerste instantie twijfelde ik heel erg want ik had Frankrijk immers na onze laatste teleurstelling 'afgezworen' en zocht sinds een maand alleen nog maar in Duitsland naar een huis maar nadat ik er op aangedrongen had en de garantie had gekregen dat ze het pand niet (weer) vlak voor onze aankomst aan een ander zou verkopen maakten we een nieuwe afspraak. 4 dagen later reden we vergezeld van mijn oom Charles (gepensioneerd bouwkundige) naar het zuiden. Het pand stond die dag op de 4e plaats: onderweg ernaartoe bezochten we nog een paar huizen die ik voor de zekerheid ingepland had voor het geval dat de afspraak deze keer weer niet door zou gaan. We bezochten een ietwat vervallen / ooit gekraakt hotel restaurant aan een te drukke weg, een oude pastorie in een vriendelijk klein dorpje waarvan de makelaar pas op mijn emails reageerden nadat we weer terug in NL waren en al hadden besloten de Menuiserie te kopen. En de laatste stop voor aankomst in Saint-Sulpice-Lauriere was een groot huis in Marsac. Ik had besloten het 'zonder makelaar' te bezoeken maar nadat ik het huis wel op de kaart gevonden had kon ik de eigenaar niet vinden, we zijn er omheen gelopen en ik maakte een foto van het naambordje op de brievenbus.

Aan het eind van de dag hadden we ons nieuwe rendez-vous in Saint-Sulpice-Lauriere, een gemeente in de Haute-Vienne met zo'n 1000 inwoners waar we in Juni tevergeefs naartoe gereden waren.

Wat we bezichtigden was een oude timmerfabriek. Op de begane grond een atelier van 240 m2 vol met hout, houtbewerkingsmachines en ladingen stof en vuil. Op de eerste etage (240 m2) een appartement van 85 m2, de rest van die etage was 'réserve' (opslag). Op het appartement een zolder en onder het pand een kelder van 120 m2. Het pand zelf was in 1920 gebouwd, we weten (nog) niet door wie. In 1938 werd er door de toen nieuwe eigenaar een appartement op de eerste etage gebouwd. Hij was timmerman annex dakdekker en de grootvader van de dame die het pand nu verkocht.  

Een zeer solide gebouw: betonskelet met massief eiken vloeren en dakspanten. Maar het had ruim 30 jaar leeggestaan en er was in die tijd geen onderhoud gepleegd. Het leien dak vertoonde veel gaten, allemaal inslagen van extreem grote hagelstenen die daar zo af en toe naar beneden komen en ook ontbraken er meerdere ruitjes uit de ramen in de voorgevel. Die ruiten waren er uitgeblazen door windstoten zo ontdekten we laatst.

De makelaarster liet ons alles bekijken. Oom Charles had led-bouwlampen meegebracht waarmee we de donkerste plekken konden verkennen. Alleen het 'spint' van het eikenhout had geleden onder houworm, 99% van het hout was in zeer goede staat. Het was er zo droog dat er ondanks grote lekkages door het kapotte leien dak, geen echte schade was ontstaan (eikenhout kan prima tegen water). Het pand bleek wel zoveel potentieel te hebben en was wel zo solide gebouwd dat we ter plekke accoord gingen met de prijs.  

Na het tekenen van het voorlopig koopcontract moesten we 2 maanden wachten omdat volgens de Franse wet de gemeente gedurende die 2 maanden het recht heeft om een vrijgekomen huis te kopen als de lokale gemeenschap daar belang bij heeft. In ons geval had de gemeente wel degelijk interesse: om er een feestzaal van te maken zo hoorden we later van een vriendelijke medewerker op het gemeentehuis. Maar, zo vertelde hij, omdat het betonskelet ook een paar staanders heeft in de ruimte zelf, werd daar van afgezien. Wij mochten het kopen ...

We maken altijd veel foto's en we hebben er een stel geselecteerd om hier te delen met vrienden en familie. De foto's zijn genomen met 3 verschillende camera's en die hebben allemaal een eigen chronologie en benaming. Ik heb er een paar algemenere catagoriën van gemaakt waar ik alle foto's van alle apparaten in 'gooi' en doe een poging om e.e.a. op te laden en hoop dat het allemaal werkt ...

L'ancienne Menuiserie

de Saint-Sulpice-Lauriere

26 juni 2022

1938

De eerste Maand in ons Nieuwe Huis:

Sinds oktober 2021 waren we op zoek naar een nieuwe plek om te gaan wonen. Door omstandigheden werd het steeds moeilijker om hier in NL te blijven, verhuizen binnen NL was voor ons onmogelijk: of de huur zou ver(drie)dubbelen of we zouden tot lang na onze dood voor een bank moeten werken om de hypotheek af te betalen (als ze die ons al zouden verstrekken). We hebben tijdens reizen die ik voor mijn werk maakte, gedurende ruim een jaar bezoeken gebracht aan te koop staande huizen. Soms bezochten we maar 1 huis op zo'n reis, er van overtuigd dat dit het zou zijn voor ons. Later soms 3 of 4 huizen per reis. Iedere reis begon met het idee dat we ons nieuwe thuis gingen bezoeken maar dat bleek toch niet zo makkelijk ...

Liefde op het eerste Gezicht

De Notaris

De eerste Maand

De Nutsbedrijven

Faux Portes

Opruimen en Klussen

Haute Cuisine

Saint-Sulpice-Lauriere

Maanlicht en Luchten

Panorama Foto's