Sinds oktober 2021 waren we op zoek naar een nieuwe plek om te gaan wonen. Door omstandigheden werd het steeds moeilijker om hier in NL te blijven, verhuizen binnen NL was voor ons onmogelijk: of de huur zou ver(drie)dubbelen of we zouden tot lang na onze dood voor een bank moeten werken om de hypotheek af te betalen (als ze die ons al zouden verstrekken). We hebben tijdens reizen die ik voor mijn werk maakte gedurende ruim een jaar, bezoeken gebracht aan te koop staande huizen. Soms bezochten we maar 1 huis op zo'n reis, er van overtuigd dat dit het zou zijn voor ons. Later soms 3 of 4 huizen per reis. Iedere reis begon met het idee dat we ons nieuwe thuis gingen bezoeken maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk ...
De eerste bezichtiging van het huis was geplanned op op 26 juni 2022. Maar het rendez- vous werd de avond voor de bezichtiging afgezegd door de makelaarster: ze had het pand diezelfde avond aan een ander verkocht, we hoefden niet meer langs te komen. Ondanks m'n 'hardgrondige' uitleg aan haar dat we net 8 uur gereden hadden om er de volgende dag op tijd te zijn kon ze er niets meer aan veranderen: verkocht is verkocht. We waren zo teleurgesteld dat ik besloot voortaan alleen nog in Duitsland te gaan zoeken naar een huis: deze domper was de laatste in een lange rij tegenvallers van voornamelijk gebreken aan de huizen die we bezochten. Gebreken die verder niet in de advertentie vermeld waren en daar zal ik verder niet over uitwijden maar wel een paar tips: als een huis aangeboden wordt voor een prijs die te mooi om waar te zijn, kijk dan eerst of het misschien in een overstromingsgebied staat (is heel vaak het geval) of er geen kerncentrale in de directe nabijheid staat (twee keer meegemaakt) of er geen vrachtverkeer op 80 cm voor het raam rijdt (slechts 1 keer) of het gebouwd is op een opslagplaats voor kernafval (1 keer) of de fundering wel goed is (vocht in de muren, verzakkende gevels etc. hebben 4 keer mogen meemaken). Om er maar een paar te noemen ...
Maar een maand nadat ons eerste rendez-vous werd afgezegd, vertrokken Hania en ik op 28 juli 2022 toch weer naar hetzelfde pand. De dame van de makelaardij was teruggekomen met de vraag of we nog steeds interesse hadden: de koper die het pand een maand eerder voor onze neus wegkaapte bleek geen krediet te kunnen krijgen bij de bank. In eerste instantie twijfelde ik heel erg want ik had Frankrijk immers na onze laatste teleurstelling 'afgezworen' en zocht sinds een maand alleen nog maar in Duitsland naar een huis maar nadat ik er op aangedrongen had en de garantie had gekregen dat ze het pand niet (weer) vlak voor onze aankomst aan een ander zou verkopen maakten we een nieuwe afspraak. 4 dagen later reden we vergezeld van mijn oom Charles (gepensioneerd bouwkundige) naar het zuiden. Het pand stond die dag op de 4e plaats: onderweg ernaartoe bezochten we nog een paar huizen: ik had ze voor de zekerheid ingeplanned voor het geval dat de afspraak deze keer weer niet door zou gaan. We bezochten een ietwat vervallen / ooit gekraakt hotel restaurant aan een te drukke weg, een oude pastorie in een vriendelijk klein dorpje waarvan de makelaar pas op mijn emails reageerden nadat we weer terug in NL waren (dus we konden binnen niet rondlijken, alleen in de tuin eromheen). En een groot huis in Marsac. Ik had besloten het 'zonder makelaar' te bezoeken maar nadat ik wel op de kaart gevonden had kon ik de eigenaar niet vinden, we zijn er omheen gelopen. Aan het eind van de dag hadden we ons nieuwe rendez-vous in Saint-Sulpice-Lauriere, een stadje in de Haute-Vienne met zo'n 1000 inwoners waar we in Juni tevergeefs naartoe gereden waren. De makelaarster liet ons alles bekijken. Oom Charles had led-bouwlampen meegebracht waarmee we de donkerste plekken konden verkennen. Alleen het 'spint' van het eikenhout had geleden onder houworm, 99% van het hout was in zeer goede staat. Het was er zo droog dat er ondanks grote lekkages door het kapotte leien dak geen echte schade was ontstaan (eikenhout kan prima tegen water). En het pand bleek wel zoveel potentieel te hebben en was wel zo solide gebouwd dat we ter plekke accoord gingen met de prijs.
Wat we kochten was een oude timmerfabriek. Op de begane grond een timmerfabriek van 240 m2. Op de eerste etage (240 m2) een appartement van 85 m2, de rest van die etage is 'réserve' (opslag). Op het appartement een zolder en onder het pand een kelder van 120 m2. Het pand zelf was in 1920 gebouwd, we weten (nog) niet door wie. In 1938 werd er door de toen nieuwe eigenaar een appartement op de eerste etage gebouwd. Hij was timmerman annex dakdekker en de grootvader van de dame die ons het pand verkocht.
Het is een zeer solide gebouw: betonskeletbouw met massief eiken vloeren en dakspanten. Maar het had ruim 30 jaar leeggestaan en er was in die tijd geen onderhoud gepleegd. Het leien dak vertoonde veel gaten, allemaal inslagen van extreem grote hagelstenen die daar zo af en toe naar beneden komen en ook ontbraken er meerdere ruitjes uit de ramen in de voorgevel. Die ruiten waren er uitgeblazen door windstoten zo ontdekten we laatst. Er hadden vogels in het pand gewoond: lekker warm als op een koude dag de zon schijnt want de glazen voorgevel ligt op het zuiden. Het gevolg was wel dat wij weken nodig hadden om de vogelstront op te ruimen: alles zat onder ...
Na het tekenen van het voorlopig koopcontract moesten we 2 maanden wachten omdat volgens de Franse wet de gemeente gedurende die 2 maanden het recht heeft om een vrijgekomen huis te kopen als de locale gemeenschap daar belang bij heeft. In ons geval had de gemeente wel degelijk interesse om er een feestzaal van te maken maar omdat het betonskelet ook staanders heeft in de ruimte zelf, werd daar gelukkig van afgezien: wij mochten het kopen.
We maken altijd veel foto's en we hebben er een stel geselecteerd om hier te delen met vrienden en familie. De foto's zijn genomen met 3 verschillende camera's en die hebben allemaal een eigen chronologie en benaming. Ik heb er een paar algemenere catagoriën van gemaakt waar ik alle foto's van alle apparaten in 'gooi' en doe een poging om e.e.a. op te laden en hoop dat het allemaal werkt ...
L'ancienne Menuiserie
de Saint-Sulpice-Lauriere
26 juni 2022
Boven: stukje bij beetje hebben we deze originele bouwtekening uit 1938 teruggevonden in het bureau op de rez-de-chaussée. We vonden er ook de blauwdruk van de tekening met bovenaanzicht. De toenmalige eigenaar heeft ze in 1938 laten maken om op de eerste etage een appartement te bouwen, in dit appartement hebben Hania en ik de afgelopen maand 'gecampeerd'. Zonder verwarming, zonder electriciteit en met alleen 1 koud waterkraan waren we heel gelukkig met Campingaz die ik in de jaren 90 bij het grofvuil had opgepikt :o)
1938
De eerste Maand in ons Nieuwe Huis:
